Vandag het ons afskeid geneem van die kinders en die span van Maxonia. Dit was baie moeilik vir my. Ek is daarom ’n bietjie hartseer. Ons het saam gehuil, maar ons het daar ook ’n partytjie van gemaak!

Pff wat is de tijd gevlogen. Een lange tijd verheug je je op je vertrek en leef je er naar toe, regel je je visum en alles wat daarbij komt kijken. En nu? Nu zit mijn grote avontuur en tevens mijn droom er alweer bijna op. Dit is niet te bevatten.

Ik sprong in het diepe, alleen al door naar Zuid- Afrika te gaan. Ik kwam op Maxonia terecht. Een school waar ik verbaal niet met de kinderen kon communiceren omdat ik de taal niet sprak en waarvan ik de cultuur niet kende. In het begin was het voornamelijk observeren, we zwommen in het diepe. Uiteindelijk hebben we een paar mooie projecten weten op te zetten welke we met veel plezier hebben uitgevoerd. Dit is als de dag van gisteren.

Vandaag hebben we afscheid genomen van de kinderen en het team van Maxonia Primary. Vier maanden hebben wij mogen genieten van het Zuid- Afrikaanse onderwijs en de prachtige Afrikaanse taal. Eigenlijk zijn vier maanden veel te kort. Juist nu begin ik de kinderen beter te leren kennen, spreek ik steeds vloeiender Afrikaans waardoor ik met de kinderen een steeds diepgaander gesprek kan voeren, hebben wij onze projecten stevig opgezet om ze helemaal uit te werken en kennen wij onze collega’s en hun talenten. Te vroeg om afscheid te nemen, te vroeg om naar huis te gaan. Toch was het vandaag zo ver.

Vandaag zijn we gestart in onze klas, graad 1. De kinderen waren allemaal al een beetje bedroefd, gister zelfs al. Om er toch een beetje een feestje van te maken hebben we de kinderen geschminkt. De jongens wouden allemaal spider man worden en de meisjes een engeltje of prinses. Tijdens de pauze waren we hier nog steeds mee bezig. Toen ik naar buiten liep om te kijken wie ik van graad 1 nog niet had gehad, stond letterlijk de hele school in een rij om ook geschminkt te worden. Oh ow.. meer dan 150 kinderen, dat gaat ‘m niet worden! Toch nog een paar kinderen uitgekozen om te schminken toen de bel weer ging en de kinderen terug naar de klas moesten. Eigenlijk was het de bedoeling om een spellenmiddag te houden. De leerkrachten en wij hadden een aantal spellen georganiseerd. Vanwege het slechte weer (storm met heel veel regen) is dit niet doorgegaan.

Alle leerlingen hadden zich verzameld in de klas van graad 5 en 6. De wand tussen deze twee klassen kan namelijk open, waardoor het een grote ruimte wordt. Wij hadden een PowerPoint presentatie gemaakt met alle foto’s van de afgelopen tijd in Zuid Afrika. Ontzettend leuk om de reacties van de kinderen te zien en de glimlach die op hun gezichten verscheen wanneer zij op een foto voorbij kwamen.

Vervolgens hebben wij de kinderen, de leerkrachten en speciaal Mary Levendaal en Mr. Fraser Baard bedankt voor de mooie tijd die wij op school gehad hebben. Voor Mary hebben we een mooie bos bloemen gekocht. Voor Mr. Baard en de school hebben we een fotolijst gemaakt met vier foto’s van ons in Zuid Afrika, zodat zij ons nooit vergeten. Daarna kregen we een hele mooie toespraak van Mr. Baard en Mary. Zij spraken vol lof over ons als persoon, maar ook als teamlid en wat we hebben betekent voor de school. Ik was ontroerd. En al helemaal toen twee kinderen naar voren kwamen die namens onze klas iets vertelden. Reaneka begon te huilen, waarna bij ons en een aantal andere kinderen ook de tranen volgden. We kregen van de school een cadeautje welke we thuis pas mochten openmaken. Het was iets waaraan we de school altijd zouden herinneren: een glas met het logo van Maxonia en de handtekening van Mr. Baard gevuld met lekkere chocolaatjes. We hebben met iets lekkers en een hele dikke knuffel van alle leerlingen afscheid genomen. Graad 1 hebben we gevraagd om nog even terug naar de klas te gaan. Voor de kinderen hebben we een kaartje geschreven, met een lekkerstokkie (lolly) en een foto van Maud en mij. Nog een groepsfoto gemaakt en nog heel veel knuffels en kusjes ontvangen van de kinderen.

Toen de kinderen naar huis waren en we ons verzamend hadden in het kantoor van Mr. Baard met alle leerkrachten stond daar een buffet klaar. De receptioniste Josien had voor ons gekookt: potjie kos en een lekker (pittig) currie recept uit Durban met rijst. Wij hadden gezorgd voor rode wijn en hadden twee appeltaarten gebakken, dus die kwamen goed van pas voor het toetje. De leerkrachten vonden de appeltaart zo lekker, dat Maud en ik het recept hebben uitgedeeld. Met z’n allen hebben we nog lekker gegeten en een paar wijntjes gedronken, lekker gekletst en veel gelachen. Nog een afscheidsfoto gemaakt met het team en toen de middag afgesloten met een dikke knuffel en kus.

Nu het lijkt alsof ik in één adem door de afgelopen vier maanden gevlogen ben, besef ik pas wat een enorme impact deze ervaring op mij heeft gemaakt. Zowel als persoon als op mij als leerkracht. Het idee dat ik de kinderen waarschijnlijk nooit meer zal zien, ze niet kan volgen en dus niet weet hoe ze later terecht komen voelt voor mij heel vreemd. Maar zeg nooit nooit, ik zal blijven dromen!

Enorme verschillen

Ik ben nu al bijna vier maanden in Zuid- Afrika. We leren de community en de cultuur steeds beter kennen en begrijpen. Onze stageschool ligt echter een heel eind van ons dorp af en ligt in een totaal andere omgeving: namelijk in de omgeving van de appelboeren. Grabouw staat bekend om haar appelteelt. De school wordt omringd door de appelboerderijen. De ouders van de kinderen op onze school werken op deze appelfarms. Zij moeten rondkomen van 65 ZAR per dag. Dat is vergelijkbaar met 5,50 euro. Kinderen op onze school horen tot de armste, van de armste Zuid- Afrikanen. Ouders hoeven geen schoolgeld te betalen. De school wordt gesponsord door de gemeente en de farmers. Een aantal kinderen ziet er elke dag netjes uit: schoon gezichtje, schone kleren, haren netjes gekamd en gevlochten, schone sokken en goede schoenen. Helaas zijn er ook kinderen die er vaak onverzorgd uitzien. Het tegenovergestelde van wat ik zonet beschreef. De verschillen in dit land zijn enorm groot en dat is vandaag bevestigd. Om de achtergronden van de kinderen nog beter te begrijpen, ben ik samen met Maud op huisbezoek gegaan bij drie van onze leerlingen. Omdat wij de ouders van de kinderen niet op school zien, hebben wij de dag van tevoren de kinderen gevraagd om hun ouders te vragen of het oké was als wij langs zouden komen, om een beeld te vormen van de leefwijze van de Zuid- Afrikaanse bevolking.

Nadat de school uit was hebben we de drie  leerlingen meegenomen. Zij hebben ons gebracht naar hun huizen. Als eerste heeft Reaneka met een grote glimlach haar huis laten zien, wat pal naast de school ligt. Een knus, warm ingericht huisje met vijf kamertjes: de woonkamer, de badkamer, de keuken en twee slaapkamers. In dit huis wonen ze met z’n vieren. Reaneka’s vader is overleden toen ze erg jong was. Haar moeder werkt op de boerderij in Villiersdorp en komt heel af en toe in de weekenden thuis. Reaneka woont bij haar tante en twee nichtjes. Samen met haar tante deelt ze haar slaapkamer. Haar nichtjes delen ook samen een kamer. De leeftijdsverschillen zijn groot. Reaneka is zeven jaar oud en haar oudste nicht is in de twintig, die onderwijsassistente is op Maxonia. Met een fijn gevoel stapte ik het huis weer uit. Reaneka wordt opgevangen door haar familie en heeft het hier zichtbaar naar haar zin. Het huis is in goede staat en ze zijn van alles voorzien voor een goede verzorging. Op naar het volgende huis!

De kinderen gaan te voet naar school en naar huis, dus ook wij zijn te voet naar het huis van Shamoné gegaan. Terwijl we hand in hand liepen met de kinderen, vertelden zij over hun waakhond die wel eens kon bijten. Onderweg werden we ook nog nagefloten door een paar appelfarmers die waarschijnlijk nog nooit blanke, jonge meiden hadden gezien. Toen we het huis van Shamoné via een omweg bereikt hadden vanwege de waakhonden rondom de huizen, stapten we in een heel ander huis binnen dan het vorige. Het was er erg kaal en donker in tegenstelling tot het andere huis. Het huis bestaat uit drie ruimtes. Een woonkamertje met keukentje, een slaapkamer waar Shamoné met haar moeder slaapt en een kleine badkamer. Het huis was niet zo hygiënisch. De muren, vloer, badkamer en keuken waren vrij vies. Er zaten ook erg veel vliegen bij het huis en de luchten die er hingen waren ook niet al te fris. De moeder van Shamoné was niet zo spraakzaam, maar stelde ons uiteindelijk wel voor aan haar buren en nam zeer beleefd afscheid.

Omdat het huis van Andrea erg ver weg was, hebben we besloten om met de auto verder te gaan. De meisjes werden helemaal wild toen ze in de auto stapten. Maud en ik hebben ze in hun gordels geholpen, want dit was een groot raadsel voor ze. Later bleek dat ze nog nooit in een auto hadden gezeten. Aangekomen bij het huis van Andrea, stond haar zus buiten. Wat een enorm verschil qua leeftijd! Andrea is zeven jaar en haar zus achttien. Samen liepen we naar hun huis. Ook daar moesten we oppassen voor de waakhond. Het huis zag er een beetje vervallen uit. Er ontbraken ruitjes in de ramen. Wat moet dit ontzettend koud zijn in de winter! Het huis heeft zelden toegang tot elektriciteit en water. Daarom koken ze op gas. In de woonkamer en keuken was het best netjes, maar kaal en donker. Ook hier slapen volwassenen en kinderen bij elkaar op de slaapkamer. Soms wel met vier of vijf man op één kamer. De matrassen waren kapot en als kussen gebruiken ze dekens en kleren. Tot slot kwamen we in de badkamer, welke erg vies was! De wc lijkt wel jaren niet schoongemaakt en een wc- bril ontbrak. Het bad lag vol met spullen en was erg vies. Het leek er niet echt op alsof ze zich hierin wassen. Andrea is ook een van de leerlingen die er niet altijd even hygiënisch uit ziet. Met gemengde gevoelens liep ik het huis weer uit.

Wat me opviel, was dat er in geen één huis speelgoed te bekennen was. Een paar knuffels in bed was het enige wat ik kon ontdekken. Wel spelen de kinderen veel buiten, waar ze van alles vinden en hun fantasie de vrije loop laten om ermee te spelen: een autoband die ze gebruiken als een soort van hoepel, takken waar ze een katapult of pijl van maken, een logo van een auto wat ze als stuur gebruiken om autochauffeur te spelen, noem maar op.  Het is mooi om te zien hoe ze zich hiermee vermaken. De kinderen spelen veel op straat en komen elkaar daardoor ook tegen.

Wat zijn wij stelletje Nederlanders en Europeanen toch verwend. Ik kan zeuren over de kleinste dingen, terwijl ik echt niks te klagen heb. De wereld is oneerlijk verdeeld en dat contrast is volgens mij nergens groter dan in Zuid- Afrika. Het uiterste van arm en rijk leeft naast elkaar en dat is soms schokkend. Toch lieten alle drie de leerlingen met een grote glimlach hun huis zien. Zij zijn gelukkig. Het is goed om je bewust te zijn van de verschillen in de wereld. Ik dacht dat ik me er bewust van was, maar ben me er pas echt bewust van nu ik het van zo dichtbij heb gezien. 

Dag lieve mensen!

Het aftellen is voor mij al begonnen. Eigenlijk is het een beetje dubbel: we zijn eigenlijk pas net over de helft van de vijf maanden, maar over vijf weken rond ik mijn stage al af en sluit ik deze geweldige ervaring af met een wereldreis van drie weken! 

In mijn vorige blog vertelde ik dat we afscheid zouden nemen van Dennegeur en dat het een beetje spannend uitgepakt had, toen we de principal mededeelden dat we maandag naar Maxonia zouden gaan omdat zij ons nodig hadden. Hier had ze nogal fel op gereageerd, waardoor ik bang was voor haar reactie als we zouden vertellen dat we niet meer komen. De dinsdag daarna is Karin op gesprek gekomen. Maandag hebben we nog heel hard gewerkt aan het sorteren, nummeren en in het systeem plaatsen van posters voor in de bibliotheek.  Dinsdag was het wereldboekendag. Ze hadden een Afrikaanse schrijfster uitgenodigd en een rijdende bibliotheekbus. De dag stond in het teken van boeken, lezen en de door ons opgezette bibliotheek. Trots liet ze samen met ons de bibliotheek aan Karin en Paddy zien. Vol lof sprak ze over onze werkzaamheden en hoe dankbaar ze ons hiervoor is. Erg vervelend om haar daarna te moeten vertellen dat we afscheid nemen van Dennegeur. Uiteindelijk hebben wij met ondersteuning van Karin uitgelegd waarom we van Dennegeur afscheid namen. Ze was erg teleurgesteld. Ze vond het erg jammer dat we gingen en hoopt dat er in de toekomst nog steeds studenten komen. We hebben toch besloten om ook te vertellen dat wij ons totaal niet prettig voelden bij het slaan van de kinderen en de manier waarop zij aangesproken werden. De principal werd emotioneel en vertelde dat ook veel ouders hierover klaagden. Ze is met de betreffende leerkrachten in gesprek gegaan, maar zij ontkennen dit en worden vervolgens boos op de principal. De principal krijgt dus van verschillende kanten boze gezichten. Ze vond het erg triest dat de school deze indruk op ons achterliet. Ze gaf aan dat dit een proces is en wat niet zomaar verholpen is. Hier gaan jaren overheen en daar heeft ze gelijk in. Natuurlijk hebben we benoemd dat we het prettig vonden om samen te werken met haar en de leerkracht van graad vijf, wie wel al die tijd voor ons open stonden. Gelukkig konden we het ook nog met een beetje positief nieuws afsluiten. Samen met Karin hebben we een sponsor gevonden voor boeken. De scholen (ook Maxonia) mogen tegen een kleine tegenprestatie boeken bestellen. Ze kunnen kiezen uit zo’n vijftien boeken, waarvan ze van elk exemplaar maar liefst twintig boeken mogen bestellen. Hier was de principal natuurlijk razend enthousiast over.

Of dit de juiste keus is geweest blijft voor mij de vraag. Ik houd er niet van om iets op te geven en om mensen te moeten teleurstellen. Dit is voor mij juist ook een hele goede leerschool geweest en ik vraag me af of ik er niet te vroeg ben uitgestapt. Hoe had ik het anders kunnen of moeten aanpakken? Ik heb in ieder geval geleerd dat het voor mij heel belangrijk is dat het pedagogische klimaat op een school klopt en aansluit bij mijn eigen normen en waarden. Nu ik vier dagen op Maxonia stageloop ga ik in ieder geval elke dag met een lach op mijn gezicht naar huis en dat is voor nu voor mij het belangrijkste. Ik ben blij dat ik op beide scholen heb mogen staan en de verschillen heb kunnen zien.

We zijn ontzettend hard aan de slag gegaan op Maxonia. We moesten namelijk een bibliotheek opbouwen, boeken uitzoeken (die verstopt lagen onder een laag stof in een rommelkast), labelen, sorteren op alfabet, leesniveau en onderwerp, alle boeken in een systeem plaatsen, de container leegruimen en inrichten tot bibliotheek en ook nog de leeromgeving aankleden! En dat allemaal voor eind mei.. Wonder boven wonder hebben we zoveel werk verzet dat het zo goed als af is! Mr. Baard zorgt nog voor een kast, zodat we de boeken voor graad 1,2 en 3 kwijt kunnen. Een kleedje en een paar kussens om van de bibliotheek een uitnodigende ruimte om te lezen te maken ontbreken nog. Verder is de bibliotheek zo goed als af. Mr. Baard heeft het idee om ook de ouders van de kinderen uit te nodigen in de bibliotheek. Daarvoor wil hij ook een kast maken met boeken voor volwassenen. Op deze manier stimuleert hij de ouders van de kinderen om te lezen en daarmee indirect ook weer de kinderen. We hebben een rooster gemaakt voor alle graden, zodat zij en hun leerkracht kennis kunnen maken met het systeem van de bibliotheek. Dit rooster wordt ingevoerd in de weekplanning, zodat er routine in lezen komt.

Nu we het project van de bibliotheek zo snel hebben afgerond, zijn we opzoek naar nieuwe projectjes. We zijn deze week begonnen met het uitvoeren van het groepsplan voor rekenen van graad 1. Hier gaan we de komende vier weken gericht mee aan de slag. Daarnaast willen we een themadag gaan organiseren om appelmoes te maken met de kinderen die een ‘leerprobleem’ hebben. Deze kinderen liggen ver achter in hun ontwikkeling. In de meeste gevallen is FAS (foetal alcohol syndrome) de oorzaak. De moeder heeft tijdens haar zwangerschap teveel alcohol gedronken, waardoor de kinderen zich niet goed kunnen ontwikkelen. Voor hun is het belangrijk dat ze lifeskills aangeleerd krijgen. Grabouw staat bekend om haar appelteelt. Appelmoes kennen ze hier niet, terwijl het makkelijk te maken is! Als wij leren hoe ze appelmoes maken, kunnen zij dit gaan verkopen waardoor ze toch in hun primaire levensbehoeften kunnen voorzien. Zo gaan we ook een timmer- en schilderhoek maken voor de kinderen, zodat ze meer kunnen doen met hun handen.

Wat in Zuid- Afrika trouwens heel erg opvalt, is dat er bijna elke week wel iemand van de inspectie langs komt. Ze hebben inspecties in verschillende vakgebieden. Net zoals het op sommige scholen in Nederland veel stress geeft, heeft de inspectie ook een grote invloed op de scholen in Zuid- Afrika. Ik merk dat sommige leerkrachten hun klas anders inrichten, of hun lessen anders vormgeven omdat de volgende dag de inspectie komt. Deze voorbereidingen gebeuren vaak tijdens onderwijstijd. Gaat het dan nog om de kinderen of om de inspectie?

Wat gek om de voorlopig aller laatste Koninginnedag te moeten missen! Om dat goed te maken zijn we met de hele groep naar de Tommy- bar in Kaapstad gegaan. Hier kwamen alle Nederlanders op af om Koninginnedag te vieren. Ook heel vreemd trouwens om na drie maanden mensen gewoon weer in het Nederlands te kunnen aanspreken! Leuk om de beelden van Willem Alexander, Maxima en de drie prinsesjes te zien op tv. Wat dat betreft krijgen we maar weinig mee van Nederland en de wereld zonder tv, radio en gebrekkig internet. Anderzijds is dat ook heerlijk! Bij Tommy’s kwam ik ook Nicole, een vriendinnetje van een paar jaar geleden tegen! Ze is twee jaar geleden naar Kaapstad verhuist. In eerste instantie herkende ik haar niet. Ze is behoorlijk veranderd en heeft haar haren blond geverfd. Super leuk dat ze mij wel herkende, waarna we een hele gezellige avond hebben gehad. Mijn beste vriendinnetje Brigitte komt 2 juni ook naar Zuid- Afrika. Zij verblijft een maand bij Nicole en komt kijken hoe ik hier leef. We hebben al een paar data afgesproken om wat leuks te gaan doen.

Afgelopen weekend zijn we naar Cape Agulhas gegaan. Dit is het zuidelijkste puntje van Afrika. Hier komen de Atlantische en Indische oceaan bij elkaar. We zijn met een klein groepje gegaan. De rest bleef thuis wegens financiële omstandigheden of is in Kaapstad gaan stappen. In Cape Agulhas hebben we de zonsondergang gezien onder het genot van een wijntje. Vervolgens lekkere spare- ribs gegeten in een restaurantje en gepoold in ons hostel. De volgende ochtend hebben Elske, Maud en ik te paard een strandrit gemaakt. Ontzettend gaaf om in rengalop over het strand te vliegen! Hopelijk mag ik nog vaker zulke strandritten gaan maken!

Er is inmiddels al iets meer duidelijk over de reis die ik ga maken. Er zijn twee groepjes ontstaan. De eerste week reizen we alleen en vervolgens komen we in Namibië samen om vijftien dagen samen te reizen door Namibië, Botswana en een stukje Zimbabwe en Zambia. De eerste zeven dagen ga ik samen met Nina, Hilde, Elske, Myrthe, Erik en Amber richting Lesotho, Durban en Swaziland. Hoe en wat precies is nog niet helemaal duidelijk. Wel zijn de groepen duidelijk en de richting die we op gaan. Ik zal jullie op de hoogte houden!  

Ik kijk heel erg uit naar de reis. Ik merk dat ik stage wel een beetje gezien heb. Ik weet nu hoe het onderwijs in Zuid- Afrika eraan toe gaat. Ik merk dat ik hier anders met het onderwijs bezig ben dan in Nederland. Het is niet mogelijk om een hele dag onderwijs over te nemen wegens de taalbarriére. De kinderen worden voornamelijk klassikaal onderwezen. Er is weinig interactie tijdens de lessen. Kinderen zijn daarom niet gewend om zelf veel te praten. Echt diepgaande gesprekken voeren met kinderen en met name met jonge kinderen is erg lastig. Ik mis het draaien van hele dagen, alle touwtjes in handen hebben en de klas in zijn geheel runnen. Hier zijn we vooral bezig met bovenschoolse projectjes, themadagen en remedial teaching. Ook leuk en leerzaam, maar toch verlang ik naar weer wat meer zelf kunnen doen. Zeker omdat het afstuderen volgend jaar alweer klaar staat!

Stage ronden we 30 mei af. Dat is dus na deze week over drie weken al. 6 juni is onze eindpresentatie, 7 juni vertrekken we op reis en zijn 29 juni weer in Grabouw. Onze huisgenootjes, Sher en Marlon, vertrekken 10 juni alweer naar huis. Voordat we op reis gaan geven we natuurlijk nog een afscheidsfeest! Dan hebben Maud en ik nog één week de tijd om souvenirtjes te kopen in Kaapstad, afscheid te nemen van de groep (eerder gezegd zij van ons, want bijna iedereen vertrekt al eerder), locals en stages, een fotoboek maken van mijn ervaringen in Afrika en dan is 8 juli alweer aangebroken en mag ik naar huis om mijn lieve vriendje, ouders, zusje, oma’s, KWIBUS! en alle andere familie, vrienden en vriendinnen weer te omarmen!

Maar eerst nog even genieten, gewoon omdat het kan!

Heel veel liefs Simoon 

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat jullie iets van me gehoord hebben. Het stormt en regent vandaag en er zijn zelfs een paar dakpannen van het dak afgewaaid. Dus een goed moment om mijn blog te schrijven!

Alweer drie weekjes geleden…

Ik verheugde me enorm op de komst van Lennart. Wat was het geweldig om hem te mogen ophalen op het vliegveld in Kaapstad! De schatten van buren, Hilde, Elske en Myrthe zijn hem met me gaan ophalen. Wel zenuwslopend hoor, je ziet allemaal mensen langskomen en het duurde een eeuwigheid voordat ik Lenn zag. Toen ik even via de ruiten had kunnen zwaaien duurde het ook nog een tijdje voordat ik hem eindelijk in zijn armen kon vliegen. Natuurlijk erg blij om elkaar na anderhalve maand weer te zien!

We hebben toen onze huurauto opgehaald. Wat een dikke bak zeg! Dat was ik niet meer gewend met onze frikandellenauto waar wij in rond toekelen. Lenn mocht van mij niet terug naar Grabouw rijden, wat meteen onze eerste discussie opleverde haha. Links rijden, rechts in de auto, in een vreemd land met andere verkeersregels leek me toch niet zo verstandig na zo’n lange vlucht. Toen we thuis kwamen stonden een paar studenten buiten een traantje weg te pinken vanwege de zielige film die ze gekeken hadden. Gelukkig wel een warm onthaal voor Lennart, we hadden niet eerder thuis mogen komen haha. Lennart even aan de studenten voorgesteld en toen lekker naar bedje gegaan, zodat hij kon uitrusten van de vlucht. De volgende dag zijn we naar mijn stages geweest. Heel fijn om iemand van het thuisfront te kunnen laten zien wat ik hier aan het doen ben en wat ik allemaal meemaak. Lennart heeft zelfs nog even voor de klas gestaan om een rekensom uit te leggen aan graad vijf. Een prima leerkracht haha! ’s Avonds hebben we samen gekookt voor mijn huisgenootjes en hebben we de groep uitgenodigd om een drankje te komen doen. Zo kon Lennart met iedereen even kennismaken. De volgende ochtend hebben we onze spulletjes gepakt en zijn we er twaalf dagen tussenuit gegaan. We hebben de garden route gedaan, een route langs de kust van Zuid- Afrika. Dit waren onze adresjes:

·         26 – 27 maart: Wilderness Beach House in Wilderness

·         27 – 28 maart: Arch Rock Seaside in Keurboomstrand (echt prachtig!)

·         28 – 29 maart:  Oyster Bay Lodge in Oyster Bay

·         29 – 30 maart: Manor 38 in Port Elizabeth, Summerstrand

·         30 – 31 maart: Beachwalk Bed and Breakfast in Port Elizabeth, Summerstrand

·         31 – 1 april: Azure House in Knysna

·         1 – 3 april: Guadeloupe Self Catering in Knysna (voor twee nachten)

·         3 – 5 april: Villa Costa Rose in Kaapstad (voor twee nachten)

·         5 – 6 april: Lagoon Beach Hotel in Kaapstad (hoge verwachtingen, maar het was niet zoveel aan…)

·         6 – 7 april: Nog een nachtje in Villa Costa Rose in Kaapstad bijgeboekt

We hebben een heleboel leuke dingen gedaan. Eigenlijk teveel om op te sommen, maar ik zal de hoogtepunten eruit pikken. We hebben veel terrasjes gepikt en zijn bijna elke avond lekker uit wezen eten! We waren heel erg enthousiast over het appartement van Arch Rock. We hadden prachtig uitzicht op het strand. Samen hebben we gebraaid op ons terras aan het strand en genoten van de zonsondergang. Het was een unieke plek! We zijn naar Tsitsikamma geweest waar we naar bekende bruggen zijn gewandeld. We hebben geluncht op een groot terras met uitzicht op de zee, bergen en de bouwvakkersspleet van een vrouw haha! Daarnaast zijn we naar een dierenpark geweest waar Lennart nog met katachtigen heeft gespeeld (we dachten eerst dat het jonge cheetah’s waren, maar helaas). Ook zijn we naar Addo Elephant park gereden. Samen hebben we lekker de hele dag door het park gecrost (dat was te zien aan de auto toen we er weer uit kwamen haha). In Addo heb ik voor het aller eerst olifanten in het wild gezien! Wat maakt dat indruk zeg! Ook hebben we zebra’s, een schildpad, verschillende herten, buffels, zwijntjes, vogels en een hyena gezien. Het Oyster Bay Lodge was ontzettend chique. We hadden een privéstrand waar alleen de gasten van het lodge naartoe konden. Daar hebben we heerlijk gepicknickt. ’s Avonds een heerlijk vijf- gangenmenu en lekkere wijn gehad! In Port Elizabeth hadden ze een heel groot casino. We liepen er een beetje doorheen toen Lennart me probeerde over te halen om het ook te proberen. Toen ik toch wel nieuwsgierig werd hebben we 100 rand (dat is ongeveer een tientje) ingezet om uit te proberen. Nadat we bij twee kasten alleen maar geld hadden verloren en niets snapten van de spellen hebben we een derde kast die relatief simpel leek uitgeprobeerd. Toen we bijna alles verloren hadden liep ons geld in een keer weer op tot maar liefst 240 rand. Jaja! Toen zijn we maar meteen gestopt met onze 13 euro winst haha. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan, behorend bij het casino (erg chique), waar we onze winst hebben opgedronken aan cocktails! Die avond zijn we lekker uit wezen eten, waar we na twee cocktails toch wel erg aangeschoten waren en enorm gelachen hebben. In Kaapstad zijn we naar Robbeneiland geweest waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. Ook hebben we geparaglid vanaf Lions Head! Je rent dan met een piloot samen van een berg af, waarna je in de lucht zweeft met een parachute (zoals in de film van Intouchables!!). Wat was dat onwijs gaaf om te doen! Geweldig om in de lucht te kunnen zweven met zo’n mooi uitzicht over Kaapstad. Echt prachtig. Helaas werd Lennart ziek, waarna ik volgde. Samen hebben we de laatste twee dagen uitgeziekt. Terug in Grabouw zijn we meegevraagd door de jongens om naar de wedstrijd van Ajax - Afrika te gaan kijken. Leuk om dit een keer gezien te hebben. Die avond zijn we met de groep uit wezen eten in Gordons Bay. Maandag was de dag dat Lennart weer vertrok naar Nederland. Pff wat viel dat zwaar zeg. Wat een ***gevoel om na zo’n fijne tijd elkaar pas weer over drie maanden te zien!

Nadat het dagelijkse leventje weer was begonnen ben ik in een enorme dip terecht gekomen. Ik heb enorme heimwee naar huis gehad en stapte het liefst vandaag nog op het vliegtuig dan morgen. Gelukkig ben ik nu anderhalve week verder en voel ik me een stuk beter, al mis ik Lennart en thuis nog steeds heel erg. Anderzijds besef ik ook dat de tijd voorbij vliegt en ik nog maar drie maanden in Zuid- Afrika ben: de reis van mijn leven. Met deze week erbij geteld heb ik nog zeven weken stage. 6 juni geven Maud en ik de eindpresentatie. Dan hebben we nog een weekje de tijd om alles af te ronden voor onze opleiding en dan gaan we reizen! Hoe en wat precies is nog een verrassing. Daarna is het alweer tijd om naar huis te gaan. Vandaar dag ik nog even flink ga genieten van mijn tijd in Zuid- Afrika! 

Karin merkte uit onze reflectieverslagen op dat we het niet naar onze zin hebben op Dennegeur. Het levert op dit moment wel wat voor de school op, maar niet voor onszelf en dat is natuurlijk ook erg belangrijk. Vandaar dat we hebben besloten om een punt te zetten achter Dennegeur en vier dagen naar Maxonia te gaan. Vandaag zou Karin langskomen om in gesprek te gaan met de principal, wat ook zou betekenen dat vandaag de laatste dag op Dennegeur zou zijn. Helaas was Karin ziek en is het verschoven naar volgende week dinsdag. We deelden de principal mee dat we maandag naar Maxonia gaan omdat zij ons nodig hebben. Ze reageerde heel fel en was het er niet mee eens: My time is my time and their time is their time, so you’ll be here next Monday. Wij schrokken een beetje van haar reactie, terwijl ze natuurlijk groot gelijk heeft. Ik ben alleen een beetje bang voor haar reactie als we haar mededelen dat we niet meer komen… Nog even spannend dus!

Nou tot snel allemaal, ik mis jullie!

Liefs Simoon 

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat jullie iets van me gehoord hebben. Het stormt en regent vandaag en er zijn zelfs een paar dakpannen van het dak afgewaaid. Dus een goed moment om mijn blog te schrijven!

Alweer drie weekjes geleden…

Ik verheugde me enorm op de komst van Lennart. Wat was het geweldig om hem te mogen ophalen op het vliegveld in Kaapstad! De schatten van buren, Hilde, Elske en Myrthe zijn hem met me gaan ophalen. Wel zenuwslopend hoor, je ziet allemaal mensen langskomen en het duurde een eeuwigheid voordat ik Lenn zag. Toen ik even via de ruiten had kunnen zwaaien duurde het ook nog een tijdje voordat ik hem eindelijk in zijn armen kon vliegen. Natuurlijk erg blij om elkaar na anderhalve maand weer te zien!

We hebben toen onze huurauto opgehaald. Wat een dikke bak zeg! Dat was ik niet meer gewend met onze frikandellenauto waar wij in rond toekelen. Lenn mocht van mij niet terug naar Grabouw rijden, wat meteen onze eerste discussie opleverde haha. Links rijden, rechts in de auto, in een vreemd land met andere verkeersregels leek me toch niet zo verstandig na zo’n lange vlucht. Toen we thuis kwamen stonden een paar studenten buiten een traantje weg te pinken vanwege de zielige film die ze gekeken hadden. Gelukkig wel een warm onthaal voor Lennart, we hadden niet eerder thuis mogen komen haha. Lennart even aan de studenten voorgesteld en toen lekker naar bedje gegaan, zodat hij kon uitrusten van de vlucht. De volgende dag zijn we naar mijn stages geweest. Heel fijn om iemand van het thuisfront te kunnen laten zien wat ik hier aan het doen ben en wat ik allemaal meemaak. Lennart heeft zelfs nog even voor de klas gestaan om een rekensom uit te leggen aan graad vijf. Een prima leerkracht haha! ’s Avonds hebben we samen gekookt voor mijn huisgenootjes en hebben we de groep uitgenodigd om een drankje te komen doen. Zo kon Lennart met iedereen even kennismaken. De volgende ochtend hebben we onze spulletjes gepakt en zijn we er twaalf dagen tussenuit gegaan. We hebben de garden route gedaan, een route langs de kust van Zuid- Afrika. Dit waren onze adresjes:

·         26 – 27 maart: Wilderness Beach House in Wilderness

·         27 – 28 maart: Arch Rock Seaside in Keurboomstrand (echt prachtig!)

·         28 – 29 maart:  Oyster Bay Lodge in Oyster Bay

·         29 – 30 maart: Manor 38 in Port Elizabeth, Summerstrand

·         30 – 31 maart: Beachwalk Bed and Breakfast in Port Elizabeth, Summerstrand

·         31 – 1 april: Azure House in Knysna

·         1 – 3 april: Guadeloupe Self Catering in Knysna (voor twee nachten)

·         3 – 5 april: Villa Costa Rose in Kaapstad (voor twee nachten)

·         5 – 6 april: Lagoon Beach Hotel in Kaapstad (hoge verwachtingen, maar het was niet zoveel aan…)

·         6 – 7 april: Nog een nachtje in Villa Costa Rose in Kaapstad bijgeboekt

We hebben een heleboel leuke dingen gedaan. Eigenlijk teveel om op te sommen, maar ik zal de hoogtepunten eruit pikken. We hebben veel terrasjes gepikt en zijn bijna elke avond lekker uit wezen eten! We waren heel erg enthousiast over het appartement van Arch Rock. We hadden prachtig uitzicht op het strand. Samen hebben we gebraaid op ons terras aan het strand en genoten van de zonsondergang. Het was een unieke plek! We zijn naar Tsitsikamma geweest waar we naar bekende bruggen zijn gewandeld. We hebben geluncht op een groot terras met uitzicht op de zee, bergen en de bouwvakkersspleet van een vrouw haha! Daarnaast zijn we naar een dierenpark geweest waar Lennart nog met katachtigen heeft gespeeld (we dachten eerst dat het jonge cheetah’s waren, maar helaas). Ook zijn we naar Addo Elephant park gereden. Samen hebben we lekker de hele dag door het park gecrost (dat was te zien aan de auto toen we er weer uit kwamen haha). In Addo heb ik voor het aller eerst olifanten in het wild gezien! Wat maakt dat indruk zeg! Ook hebben we zebra’s, een schildpad, verschillende herten, buffels, zwijntjes, vogels en een hyena gezien. Het Oyster Bay Lodge was ontzettend chique. We hadden een privéstrand waar alleen de gasten van het lodge naartoe konden. Daar hebben we heerlijk gepicknickt. ’s Avonds een heerlijk vijf- gangenmenu en lekkere wijn gehad! In Port Elizabeth hadden ze een heel groot casino. We liepen er een beetje doorheen toen Lennart me probeerde over te halen om het ook te proberen. Toen ik toch wel nieuwsgierig werd hebben we 100 rand (dat is ongeveer een tientje) ingezet om uit te proberen. Nadat we bij twee kasten alleen maar geld hadden verloren en niets snapten van de spellen hebben we een derde kast die relatief simpel leek uitgeprobeerd. Toen we bijna alles verloren hadden liep ons geld in een keer weer op tot maar liefst 240 rand. Jaja! Toen zijn we maar meteen gestopt met onze 13 euro winst haha. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan, behorend bij het casino (erg chique), waar we onze winst hebben opgedronken aan cocktails! Die avond zijn we lekker uit wezen eten, waar we na twee cocktails toch wel erg aangeschoten waren en enorm gelachen hebben. In Kaapstad zijn we naar Robbeneiland geweest waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. Ook hebben we geparaglid vanaf Lions Head! Je rent dan met een piloot samen van een berg af, waarna je in de lucht zweeft met een parachute (zoals in de film van Intouchables!!). Wat was dat onwijs gaaf om te doen! Geweldig om in de lucht te kunnen zweven met zo’n mooi uitzicht over Kaapstad. Echt prachtig. Helaas werd Lennart ziek, waarna ik volgde. Samen hebben we de laatste twee dagen uitgeziekt. Terug in Grabouw zijn we meegevraagd door de jongens om naar de wedstrijd van Ajax - Afrika te gaan kijken. Leuk om dit een keer gezien te hebben. Die avond zijn we met de groep uit wezen eten in Gordons Bay. Maandag was de dag dat Lennart weer vertrok naar Nederland. Pff wat viel dat zwaar zeg. Wat een ***gevoel om na zo’n fijne tijd elkaar pas weer over drie maanden te zien!

Nadat het dagelijkse leventje weer was begonnen ben ik in een enorme dip terecht gekomen. Ik heb enorme heimwee naar huis gehad en stapte het liefst vandaag nog op het vliegtuig dan morgen. Gelukkig ben ik nu anderhalve week verder en voel ik me een stuk beter, al mis ik Lennart en thuis nog steeds heel erg. Anderzijds besef ik ook dat de tijd voorbij vliegt en ik nog maar drie maanden in Zuid- Afrika ben: de reis van mijn leven. Met deze week erbij geteld heb ik nog zeven weken stage. 6 juni geven Maud en ik de eindpresentatie. Dan hebben we nog een weekje de tijd om alles af te ronden voor onze opleiding en dan gaan we reizen! Hoe en wat precies is nog een verrassing. Daarna is het alweer tijd om naar huis te gaan. Vandaar dag ik nog even flink ga genieten van mijn tijd in Zuid- Afrika!  

Karin merkte uit onze reflectieverslagen op dat we het niet naar onze zin hebben op Dennegeur. Het levert op dit moment wel wat voor de school op, maar niet voor onszelf en dat is natuurlijk ook erg belangrijk. Vandaar dat we hebben besloten om een punt te zetten achter Dennegeur en vier dagen naar Maxonia te gaan. Vandaag zou Karin langskomen om in gesprek te gaan met de principal, wat ook zou betekenen dat vandaag de laatste dag op Dennegeur zou zijn. Helaas was Karin ziek en is het verschoven naar volgende week dinsdag. We deelden de principal mee dat we maandag naar Maxonia gaan omdat zij ons nodig hebben. Ze reageerde heel fel en was het er niet mee eens: My time is my time and their time is their time, so you’ll be here next Monday. Wij schrokken een beetje van haar reactie, terwijl ze natuurlijk groot gelijk heeft. Ik ben alleen een beetje bang voor haar reactie als we haar mededelen dat we niet meer komen… Nog even spannend dus!

Nou tot snel allemaal, ik mis jullie!
 

Liefs Simoon 

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Ik post wel regelmatig foto’s op facebook, dus zo kunnen jullie toch zien wat ik aan het uitspoken ben.

Goed, waar zal ik beginnen. Donderdag 28 februari heb ik mijn muziekles aan grade 6 gegeven op Maxonia Primary. Dit ging heel erg goed. De kinderen begrepen het Engels goed en het organiseren van de les verliep ook prima. Maud heeft er filmpjes van gemaakt. Toen mijn muziekles afgelopen was, kwam grade 1 naar buiten. Zij waren namelijk al uit. Zij hebben toen nog luidkeels voor ons gezongen en gedanst. Heerlijk haha! Hebben hier ook leuke filmpjes van gemaakt. Ik zal kijken of het lukt om die op mijn blog te plaatsen. Donderdag 7 maart hebben we de verjaardag van Erik gevierd. Erik had natuurlijk niet verteld dat hij jarig was, dus was er een feestje geregeld bij het Pullenhuis. Vrijdag 8 maart zouden we naar Simonstown gaan. Daar kun je pinguïns bewonderen! We hadden er heel veel zin in, maar helaas is het niet doorgegaan vanwege het slechte weer. Het heeft uiteindelijk de hele dag geregend. ’s Middags hebben Maud en ik nog even in Somerset MAL rond geflodderd. Om toch nog wat met z’n allen te gaan doen zijn we met de hele groep lekker uit wezen eten bij Caddel Baren. Hier heb ik heerlijke spare- ribs gegeten. Zaterdag 9 maart zijn we voor de tweede keer gaan surfen in Strand. Het ging echt al stukke beter! Ik kan niet meer op twee handen tellen hoe vaak ik op de surfplank heb gestaan, dus dat gaat al de goede kant op. Het sturen gaat alleen nog niet zo soepel haha. Ik heb telkens een afwijking naar links of naar rechts. Dat moet ik dus nog even ondervinden. Na het surfen is iedereen naar Kaapstad gegaan. Maud en ik hebben besloten om lekker thuis te blijven en er een rustig weekendje van te maken. Ik heb een route uitgestippeld voor het reisje met Lenn. Ook Mechteld bleef thuis. We hebben met z’n drietjes wat lekkers uitgekozen in de supermarkt en hebben ’s avonds gezellig gekookt: Kip met saté, krieltjes en lekkere salade. Daarna hebben we een filmpje opgezet en zijn we vroeg naar bed gegaan. Zondag 10 maart hebben we lekker niks gedaan en van het weekend genoten. ’s Avonds zijn Hilde, Myrthe en Elske film komen kijken: the time travelers wife (natuurlijk traantjes weggepinkt haha).

Maandag 11 maart hebben we de container op Dennegeur Primary leeggeruimd. Het was ooit een bibliotheek waar niets meer van te zien was. De remedial teacher blijkt nogal chaotisch te zijn. Wij mogen de bibliotheek opknappen en reorganiseren. Helaas zijn we zo dom geweest om geen foto te maken van de bibliotheek in de staat zoals hij was. Het resultaat na de eerste dag was al groot. De hele container is leeggeruimd en we hebben een begin gemaakt met het kleurrijker maken van de kasten. Jammer genoeg hadden ze alleen waterverf, waardoor de kasten weer snel beschadigen. Daar moeten we nog even iets op verzinnen (vernissen). ’s Avonds heb ik de fricasse van mama en oma gemaakt. Sher en Marlon zijn naar het strand gegaan en aten daar fish and chips. Wij hebben de buurtjes uitgenodigd om te komen eten. Daarna ben ik verder gegaan met het uitpluizen van het reisje van mij en Lenn. Later op de avond kwamen de jongens en andere buren film kijken. Ze keken de gelaarsde kat, dus ik ben afgehaakt en ben lekker in bed mijn spannende boek gaan lezen. Dinsdag 12 maart zijn we verder gegaan met het opknappen van de container. Alle kasten zijn geschilderd en de eerste dingen zijn opgehangen. Het begint nu een leuk/kindvriendelijke bieb te worden.

Weekendje sightseeing

Het weekend zijn we donderdag avond begonnen met de verjaardag van Elske. Zoals gewoonlijk was het feestje in het Pullenhuis. Om haar te verrassen hadden we een gieter gekocht, die we gevuld hadden met wijn (en natuurlijk met feestmutsen en balonnen op). Zo was iedereen de hele avond zoet. Ik was van plan om het die avond niet al te laat te maken, dus Maud en ik waren nog voor twaalven thuis. Toen ik al zo’n uur in bed lag meende ik opeens iets te horen bij het raam van mijn slaapkamer. Ik hoorde iemand heel voorzichtig langs mijn raam sluipen. Ik schrok er heel erg van en bedacht me dat de voordeur nog niet op slot was, omdat onze huisgenootjes nog thuis moesten komen van het feest. Ik ben toen natuurlijk als een dolle naar de voordeur gerend om hem op slot te maken en heb toen Maud geroepen. Zij heeft me geholpen om alle ramen dicht te maken. We hebben Sher en Marlon toen gebeld en binnen no- time stonden alle studenten bij ons op de stoep om het erf te bespeuren op indringers. Door ons kabaal en het licht in huis is hij/zij waarschijnlijk weer over de muur gesprongen. Toen de kust veilig was hebben we ons huis afgesloten en is de rest door gegaan met feesten. Omdat ik me toch niet helemaal veilig voelde heeft Maud twee nachten gezellig op mijn kamer gelogeerd. Achteraf kan ik er wel om lachen, maar je weet het maar nooit hier in Afrika!

De volgende ochtend hadden we onze laatste Afrikaanse cursus van karin en ons eerste intervisie uurtje. Ieder mocht een casus voorleggen waar je tegenaan liep op stage. Daarvan moesten we er een kiezen die we gingen bespreken. Mijn casus is besproken en ik heb nu handvatten gekregen om daar iets mee te gaan doen. Diezelfde middag zijn Maud en ik met het bosmannenhuis en George van wyk 2 naar het plaatsje Franschhoek gegaan. Alleen de route was al de moeite waard om er naartoe te rijden. Via kronkelweggetjes in de bergen en uitzicht op een meer/moeras met allemaal boomstammen die in het water staan. In Franschhoek hebben we eerst het dorpje verkend, over de markt gelopen en een milkshake gedronken op een terrasje. Daarna zijn we naar paradise stables gereden, waar we hebben paardgereden in de bergen. We hebben helaas een route gelopen waarbij we alleen maar konden stappen, omdat we een aantal onervaren ruiters onder ons hadden. Dat vond ik natuurlijk wel jammer! Maar het uitzicht was adembenemend en we hebben gezellig kunnen kletsen te paard. De meiden hadden een restaurantje gereserveerd waar een Bob Marley live bandje speelde. Dit was een ontzettend romantisch en gezellif plekje, waar we heerlijk gegeten hebben terwijl we konden genieten van de muziek. Na een tijdje stond iedereen te dansen op het terras tussen de bomen. Dit was echt een ontzettend leuke dag die ik nooit zal vergeten! De terugweg moesten we in het donker afleggen. Dit was wel wat spannend. Zuid- Afrikanen vertikken het om hun grootlicht uit te zetten wanneer er tegenliggers aankomen. Rijden in het donker is daarom geen pretje. Ook renden er veel mensen langs de kant. Omdat ze zelf zo donker zijn, zie je ze bijna niet! Als je er ’s nachts autopech zou krijgen, ben je sowieso de sjaak.  Die nacht zijn Sher en Marlon wezen stappen in Stellenbosch. Wij hadden dus het rijk voor ons alleen. Omdat ik nog niet helemaal van de schrik bekomen was, heeft Maud nog een nachtje op mijn kamer gelogeerd. De dag daarna hebben we lekker uitgeslapen en zijn naar Stellenbosch gegaan. Stellenbosch is een blanke stad. Hier wonen de wat rijkeren van Zuid- Afrika. De man van Diny (iemand die we hebben leren kennen via Karin Benjamin) gaf aan dat het vergelijkbaar was met ’t Gooi in Nederland. We hebben met z’n allen gezocht naar een wijnproeverij. Voor zes rand per glas (dat is ongeveer 55ct) konden we wijn proeven. Toen dachten wij, laten we dan maar de hele kaart proeven haha. Natuurlijk werd iedereen steeds meer teut. Na elf wijntjes geproefd te hebben, heb ik toch maar besloten om af te haken haha. We hebben ons in ieder geval goed vermaakt! Daarna zijn we meteen doorgegaan naar een restaurantje. Toen we gingen pinnen kwamen we Diny en haar man tegen van de organisatie. Zij gingen met ons mee en hebben ons een rondje gegeven. Diny was geopereerd aan haar keel, dus communiceren ging via papier. Ik heb heerlijke spare- ribs gegeten. Rond 22:00 uur zijn we naar ons hostel gegaan. Daar hebben we de stapelbedden (zoals we dat vroeger op kamp deden) tegen elkaar aangeschoven en  een kaartspelletje gespeeld. Het was heel erg gezellig! Om half vijf werd ons schoonheidsslaapje bruut verstoord door een stelletje dat bedacht had om de keukentafel uit te proberen. Zij waren zo luidruchtig dat we ze vriendelijk hebben verzocht om ergens anders een ander meubulair uit te proberen. Zondag zijn we naar een picnik gegaan in Stellenbosch. Het was een ontzettend mooie locatie. Helaas was het een Nederlandse en rijke bedoening. Veel mensen die probeerden om er nog uit te zien als twintig. Een beetje jammer, maar verder hebben we ons prima met de groep vermaakt.

Vandaag is Maud ziek thuis gebleven en heb ik een dagje alleen op stage vertoefd. Vorige week hadden we met de principal afgesproken dat ze het oude systeem van de bibliotheek zou opzoeken, zodat we de boeken weer kunnen ordenen. Op z’n Afrikaans was dat natuurlijk niet gebeurd, dus kon ik niet verder met de bibliotheek. Ik ben daarom grade 1 en 5 gaan observeren. In grade 1 was de juf de toets aan het nakijken. De kinderen konden per rij naar de juf toe komen om hun toetsblad te laten controleren. De rest moest ‘doodstil’ met hun hoofd op de tafel liggen. Nadat ze de pagina had nagekeken besprak ze de opdrachten met de groep. Ik zat bij Lee- Ann en had haar toets ingezien. Ze had het goed gedaan. Toen ze haar toets terug kreeg, zag ik dat ze bij heel veel opgaven nul punten had gekregen. Ze had volgens de juf geen nette cirkels, vierkanten en driehoeken getekend. In mijn ogen had ze de opdracht goed voltooid, want ze had het juiste patroon in de juiste volgorde herhaald. Ze kreeg van achteren, heel onverwachts drie keer een flinke tik tegen haar borst, rug en arm. Ze schrok wederom zo erg dat ze spontaan begon te huilen. Ik kreeg er ook tranen van in mijn ogen. Ik vind het zo verschrikkelijk hoe de leerkracht met haar kinderen om gaat. Het lijkt ook zo te zijn dat het steeds dezelfde kinderen zijn die de dupe zijn. Ik heb de leerling daarna getroost. Ik vind het verschrikkelijk dat ik niet meer kan doen dan dat. Vervelend om telkens met een machteloos gevoel naar huis te gaan.

Maar goed er zijn ook hele leuke dingen in het vooruitzicht! Donderdag is het mensenrechtendag. Zuid- Afrika is dan vrij. Dat houdt in dat ons weekend al vanaf woensdagmiddag ingaat. Met een aantal meiden gaan we naar Simonstown (poging twee) en Cape Point. Zaterdag zijn we weer lekker thuis. Het is nu echt aftellen want over nog maar zes nachtjes (aaaaaaahhhh!!!) komt Lennart!!! Ik kan echt niet wachten om hem weer te zien. We hebben samen een reisje uitgestippeld langs de kust, de garden route. Twaalf nachtjes lekker weg om vakantie te vieren, heerlijk. Tot die tijd zullen jullie wel niets meer van mij horen. Daarna zal ik snel weer een blog plaatsen.

En nu ga ik zumba dansen via een programma op Marlon’s laptop!

Heel veel liefs,

Simoon  

Voor het eerst gesurfd!

24 – 02 – 2013

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik hier alweer achttien dagen. Stiekem gaat de tijd toch best snel! Ik zal verder gaan bij waar ik de vorige keer gebleven was…

Vrijdag 15 februari zijn we met de organisatie een dagje naar Kaapstad geweest. Daar hebben we het museum district 6 bezocht. Het ging over de geschiedenis van Zuid- Afrika (de apartheid) en welke invloed dat heeft op de huidige maatschappij. Hier zijn we maar drie kwartier geweest omdat onze tijdsplanning krap was. We kwamen er nog de mensen tegen die we tijdens onze vlucht naar Kaapstad hadden ontmoet. Erg toevallig, want het is een grote stad! Daarna hebben we over de markt rond geflodderd en zijn we met een paar meiden gaan uiteten bij Waterfront. ’s Avonds terug gereden naar Grabouw om onze spullen te pakken voor het kamp. Het kamp heette Back to the basics. Na een paar grappige spelletjes hebben we de avond afgesloten aan het kampvuur, met muziek en drankjes. De volgende ochtend was het weer vroeg dag. We gingen het bos in voor verschillende spellen. Ook die avond hebben we afgesloten bij het kampvuur. We hebben toen nog een Djembe les gekregen, al was het meer wat aanklooien door zelf maar wat te doen. Dat vond ik wel jammer. Zondag ochtend hebben we een vlot gebouwd waarmee we in groepjes naar de overkant van de rivier moesten varen en mochten we lekker zwemmen. Die middag zijn we naar huis gegaan om bij te komen van het weekend. Verder hebben we onze eerste stageweek achter de rug. Maandag zijn we naar Dennegeur Primary geweest. We schrokken ervan dat kinderen geslagen worden als ze iets in de ogen van de leerkracht niet goed doen. We merkten ook meteen toen we met de kinderen aan het werk gingen, dat de grens voor hun pas duidelijk is wanneer ze een tik krijgen. Wij doen/willen dit natuurlijk absoluut niet, dus we moeten een manier zien te vinden waarop wij onze grenzen aan kunnen geven. Op Maxonia Primary gebeurt dit gelukkig niet. Hier gaan ze veel liefdevoller met de kinderen om. Ook voelen wij ons hier meer welkom. Dinsdag hadden we een afspraak met de remedial teacher van Maxonia, maar we hebben meteen kennis gemaakt met de Afrikaanse cultuur want ze kwam niet opdagen haha. Voor ons was het dus een dagje vrij. We zijn toen in de office aan de slag gegaan om het een en ander uit te zoeken voor school. Woensdag en donderdag hebben we gesnuffeld op Maxonia in grade 1 t/m 6. Ook heb ik de directeur al geholpen met zijn muziekles. Volgende week mag ik zelf met de kids aan de slag met muziek! Donderdag hebben we (eindelijk) een salontafel gekocht voor in ons huis. Er stond namelijk alleen een tafel met vier stoelen en twee banken. ’s Avonds hebben we de verjaardag van Tim gevierd in het Pullenhuis.

Op de vrijdagen zijn wij vrij. ’s Ochtends hebben we nog wat voor school gewerkt en ’s middags zijn we naar Somerset Mal geweest. Daar hebben Maud en ik lekker saampjes gewinkeld en een hapje gegeten. ’s Avonds heb ik geskypt met het thuisfront en vriendjelief. Zaterdag zijn we met elf man gaan surfen in het plaatsje Strand. Dit was echt super gaaf om te doen! Het is best lastig, maar het is me gelukt om een paar golfjes te pakken (zie foto!!). Ik heb alleen wel een flinke bloeduitstorting/blauwe plek op mijn heup, omdat iemand niet aan het opletten was, bijna over me heen surfde en voordat dat gebeurde van zijn plank afsprong waardoor zijn surfplank recht op mij af kwam. Gelukkig kon ik mezelf nog net omdraaien, zodat hij niet vollop in mijn buik kwam. Verder heb ik genoten en ben ik van plan om dit vaker te gaan doen!! Toen de surfpret voorbij was zijn we naar huis gereden om ons klaar te maken voor onze eerste stapavond in Kaapstad. Nadat we lekker gegeten hadden in de stad hadden we een feestje gebouwd in ons hostel: Long Street Backpackers. Het hostel had ons gevraagd omdat we met veertig man waren om mee te doen aan een harlem shake. Deze staat inmiddels op youtube: harlem shake long street backpackers version 2.0. Ik til samen met Nina de tafel telkens op haha..

Daarna zijn we gaan stappen bij de Dublinder, waar Brigittje me al veel over heeft verteld. Het was erg gezellig en uiteindelijk ook erg laat geworden. Wat ik wel erg vervelend vond, was dat de mannen ontzettend handtastelijk zijn. Ze zitten continu aan je en je weet niet wat ze van plan zijn. Zo is een telefoon van een van de meiden gejat, maar wonder boven wonder heeft ze hem terug dankzij de security. Blijkbaar had iemand een stuk of drie telefoons tussen zijn ballen zitten, waaronder die van haar. Ook een fijn idee haha.. Vandaag hebben we een lekker rustig dagje gehad. Nog even uitrusten en dan begint onze stageweek weer.

Tot snel!

Liefs Simoon  

14 februari, 2013

It’s valentinesday!

Dag lieverds! Hier mijn eerste blog vanuit het zonnige Zuid- Afrika. Ik zal maar beginnen vanaf het begin…..

Donderdag (eigenlijk woensdag nacht) was het dan zover, onze grote reis zou gaan beginnen. Op weg naar Dusseldorf heb ik Lennart nog even stevig vast kunnen houden. Toch wel gek om elkaar vijf maanden te moeten gaan missen! Op het vliegveld hebben we nog even met z’n allen wat gedronken en om 5:40u was het tijd om afscheid te nemen en naar de gate te gaan. Afscheid nemen van Kwibus, pap, mam en vooral van Lenn viel me zwaar. Toen we eenmaal uit gekust, geknuffeld en gezwaaid waren gingen Maud en ik opzoek waar we naartoe moesten. Samen hebben we de laatste traantjes weggepinkt en elkaar een knuffel gegeven. De reis naar Dusseldorf was erg kort. Wel kwamen we wat verlaat aan op Schiphol. Toen we uit het vliegtuig stapten zaten onze slotjes niet meer aan onze handbagage (we mochten de handbagage om een of andere reden niet meenemen in het vliegtuig). Achteraf bleek dat Maud haar camera mist, waarschijnlijk gestolen (slotjes hebben dus ook geen nut). Na een hele lange vlucht, met hele leuke mensen naast ons, konden we Kaapstad in de verte al zien. Toen we aankwamen was het al donker, dus we zagen de stad helemaal verlicht. Een prachtig gezicht. Op het vliegveld stond Karin ons op te wachten. Ik heb toen mijn eerste randen gepind en vervolgens werden we opgehaald door Paddy, onze soort van papa in Grabouw waarbij we altijd terecht kunnen. Hij heeft ons meegenomen naar Grabouw. Na een uurtje rijden kwamen we aan bij de George van Wyk huizen. Het huis van de foto die ik al eerder op mijn blog heb gezet is letterlijk ons huis! Onze huisgenootjes Sher en Marlon waren er al. Nadat we de kamers verdeeld en kennis gemaakt hadden met de meiden die hier al een halfjaar zitten, zijn we snel ons bedje ingedoken. De dag daarna heb ik heerlijk uitgeslapen! Overdag heb ik mijn koffers uitgepakt en mijn kamer een beetje gezellig gemaakt, zodat ik toch een beetje mijn eigen plekje hier heb. Verder was de dag lekker lui en hebben we de dag afgesloten met een etentje/feestje bij de buurmeisjes met alle Grabouwers. Daar waren ook een paar Afrikaanse jongens bij. Toen uiteindelijk George (de eigenaar van de huizen) kwam klagen omdat we te luidruchtig waren (eerste avond al haha) werd besloten om naar een huis van de andere studenten te gaan. De buurman die geklaagd had, kwam even later met allemaal shotjes aan die hij uitdeelde. Hij blijkt altijd dronken te zijn en dat bleek, want hij liet vervolgens alle glaasjes kapot vallen. ’s Avonds is het verstandig om met de auto te gaan i.v.m. de veiligheid op straat. De Afrikaanse jongens zouden rijden, maar zij hadden al behoorlijk wat biertjes achterover geslagen dus heb ik besloten met Marlon om thuis te blijven. De volgende ochtend hoorde ik dat een van de jongens in zijn gezicht gebeten was door een hond. Paddy is toen ’s nachts nog met hem naar Kaapstad gegaan naar een ziekenhuis. Zaterdag kregen we de auto’s. Het zijn frikandellenauto’s (Mauds woorden haha): een witte Mazda, die aan alle kanten roest, rammelt en kapot is en zonder stuurbekrachtiging. Als we terug komen hebben we dus allemaal flinke spierballen. Verder zijn het prima auto’s waarmee we ons kunnen verplaatsen. Die middag hebben we meteen onze auto uitgeprobeerd. We zijn naar Summerset gereden, waar je een heel groot overdekt winkelcentrum hebt. Daar hebben we beddengoed en wat spullen voor het kamp en mijn kamer gekocht. Zaterdag avond hadden we een braai bij Paddy en zijn familie. Braaien is een soort van barbequeen. Daarna hebben karaoke gedaan en lekker gedanst op de dansvloer. Tot slot heeft de zoon van Paddy een stukje cabaret opgevoerd.

Zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we naar het strand geweest bij Gordons Bay. Het was niet zo’n super weer, maar toch waren er veel rode huidjes! Maandag begon onze introductie. We hebben de eerste twee dagen ontzettend veel informatie gekregen. Soms best lastig om alles in het Engels te volgen, maar het gaat steeds beter. Maandagavond heb ik lekker geskypt met pap, mam, muur, Jasper, Anet en Lennart. Fijn om ze weer even te zien en hun stem te horen! Maandagavond was het aftellen voor mijn 20^e verjaardag. Ik lag lekker lui op de bank met Maud te kletsen, toen plotseling alle studenten uit het dorp zingend, met balonnen, taart en kaarsjes binnen kwamen vallen. Ik had het totaal niet verwacht en het was erg speciaal! Nadat we er een drankje op gedronken hadden en een stuk taart naar binnen hadden gewerkt zijn we lekker gaan slapen. De volgende ochtend moesten we weer vroeg op. Die avond voelde ik me jarig, maar de dag daarna niet meer zo. Het was een lange, ontzettend hete, saaie dag. Woensdag waren we vroeg klaar. Het was lekker weer dus we zijn met z’n allen weer naar het strand gegaan en hebben ’s avonds lekker uitgegeten. Om 21u begon het verjaardagsfeest van mij en Yanou (zij was de 14^e jarig). Later op de avond was er brand in het dorp. Tussen de bomen door zagen we vuur en veel rook. Gelukkig was het snel opgelost. En vandaag is het valentijnsdag. We hebben kennis gemaakt met onze stages. Zij waren allemaal in het rood gekleed in het teken van valentijnsdag. Hier is het echt een soort feestdag. Over Maxonia Primary ben ik heel erg enthousiast. Ik voel me daar echt welkom en de mensen zijn heel vriendelijk en enthousiast over ons. Een paar kinderen hebben ons rondgeleid en wat dingen uitgelegd. Als ze heel langzaam praten, verstaan we ze. Andersom doen ze dat ook. De oudere kinderen kunnen al redelijk goed Engels. Wij worden ingezet op rekenen en life skills. Ik was minder enthousiast over Dennegeur. We zijn hier echter ook maar één uurtje geweest, dus ik hoop dat onze eerste indruk snel wordt bijgesteld!

Nu lig ik in bed en ben ik erg moe van alle indrukken die ik de afgelopen dagen heb opgedaan. Ik ga een filmpje kijken en dan lekker slapen! Morgen gaan we een dagje naar Kaapstad en ’s avonds begint het kamp!

Tot snel!

Liefs Simoon 

Hallo allemaal, 

We kregen een mail van Karin waarin foto's stonden van onze villa's in Grabouw! Erg leuk om te zien waar we vijf maanden zullen verblijven. Hieronder de huisjes! 

Nog maar vijftig dagen en dan vertrekken we al....