Dag lieve mensen!
Het aftellen is voor mij al begonnen. Eigenlijk is het een beetje dubbel: we zijn eigenlijk pas net over de helft van de vijf maanden, maar over vijf weken rond ik mijn stage al af en sluit ik deze geweldige ervaring af met een wereldreis van drie weken!
In mijn vorige blog vertelde ik dat we afscheid zouden nemen van Dennegeur en dat het een beetje spannend uitgepakt had, toen we de principal mededeelden dat we maandag naar Maxonia zouden gaan omdat zij ons nodig hadden. Hier had ze nogal fel op gereageerd, waardoor ik bang was voor haar reactie als we zouden vertellen dat we niet meer komen. De dinsdag daarna is Karin op gesprek gekomen. Maandag hebben we nog heel hard gewerkt aan het sorteren, nummeren en in het systeem plaatsen van posters voor in de bibliotheek. Dinsdag was het wereldboekendag. Ze hadden een Afrikaanse schrijfster uitgenodigd en een rijdende bibliotheekbus. De dag stond in het teken van boeken, lezen en de door ons opgezette bibliotheek. Trots liet ze samen met ons de bibliotheek aan Karin en Paddy zien. Vol lof sprak ze over onze werkzaamheden en hoe dankbaar ze ons hiervoor is. Erg vervelend om haar daarna te moeten vertellen dat we afscheid nemen van Dennegeur. Uiteindelijk hebben wij met ondersteuning van Karin uitgelegd waarom we van Dennegeur afscheid namen. Ze was erg teleurgesteld. Ze vond het erg jammer dat we gingen en hoopt dat er in de toekomst nog steeds studenten komen. We hebben toch besloten om ook te vertellen dat wij ons totaal niet prettig voelden bij het slaan van de kinderen en de manier waarop zij aangesproken werden. De principal werd emotioneel en vertelde dat ook veel ouders hierover klaagden. Ze is met de betreffende leerkrachten in gesprek gegaan, maar zij ontkennen dit en worden vervolgens boos op de principal. De principal krijgt dus van verschillende kanten boze gezichten. Ze vond het erg triest dat de school deze indruk op ons achterliet. Ze gaf aan dat dit een proces is en wat niet zomaar verholpen is. Hier gaan jaren overheen en daar heeft ze gelijk in. Natuurlijk hebben we benoemd dat we het prettig vonden om samen te werken met haar en de leerkracht van graad vijf, wie wel al die tijd voor ons open stonden. Gelukkig konden we het ook nog met een beetje positief nieuws afsluiten. Samen met Karin hebben we een sponsor gevonden voor boeken. De scholen (ook Maxonia) mogen tegen een kleine tegenprestatie boeken bestellen. Ze kunnen kiezen uit zo’n vijftien boeken, waarvan ze van elk exemplaar maar liefst twintig boeken mogen bestellen. Hier was de principal natuurlijk razend enthousiast over.
Of dit de juiste keus is geweest blijft voor mij de vraag. Ik houd er niet van om iets op te geven en om mensen te moeten teleurstellen. Dit is voor mij juist ook een hele goede leerschool geweest en ik vraag me af of ik er niet te vroeg ben uitgestapt. Hoe had ik het anders kunnen of moeten aanpakken? Ik heb in ieder geval geleerd dat het voor mij heel belangrijk is dat het pedagogische klimaat op een school klopt en aansluit bij mijn eigen normen en waarden. Nu ik vier dagen op Maxonia stageloop ga ik in ieder geval elke dag met een lach op mijn gezicht naar huis en dat is voor nu voor mij het belangrijkste. Ik ben blij dat ik op beide scholen heb mogen staan en de verschillen heb kunnen zien.
We zijn ontzettend hard aan de slag gegaan op Maxonia. We moesten namelijk een bibliotheek opbouwen, boeken uitzoeken (die verstopt lagen onder een laag stof in een rommelkast), labelen, sorteren op alfabet, leesniveau en onderwerp, alle boeken in een systeem plaatsen, de container leegruimen en inrichten tot bibliotheek en ook nog de leeromgeving aankleden! En dat allemaal voor eind mei.. Wonder boven wonder hebben we zoveel werk verzet dat het zo goed als af is! Mr. Baard zorgt nog voor een kast, zodat we de boeken voor graad 1,2 en 3 kwijt kunnen. Een kleedje en een paar kussens om van de bibliotheek een uitnodigende ruimte om te lezen te maken ontbreken nog. Verder is de bibliotheek zo goed als af. Mr. Baard heeft het idee om ook de ouders van de kinderen uit te nodigen in de bibliotheek. Daarvoor wil hij ook een kast maken met boeken voor volwassenen. Op deze manier stimuleert hij de ouders van de kinderen om te lezen en daarmee indirect ook weer de kinderen. We hebben een rooster gemaakt voor alle graden, zodat zij en hun leerkracht kennis kunnen maken met het systeem van de bibliotheek. Dit rooster wordt ingevoerd in de weekplanning, zodat er routine in lezen komt.
Nu we het project van de bibliotheek zo snel hebben afgerond, zijn we opzoek naar nieuwe projectjes. We zijn deze week begonnen met het uitvoeren van het groepsplan voor rekenen van graad 1. Hier gaan we de komende vier weken gericht mee aan de slag. Daarnaast willen we een themadag gaan organiseren om appelmoes te maken met de kinderen die een ‘leerprobleem’ hebben. Deze kinderen liggen ver achter in hun ontwikkeling. In de meeste gevallen is FAS (foetal alcohol syndrome) de oorzaak. De moeder heeft tijdens haar zwangerschap teveel alcohol gedronken, waardoor de kinderen zich niet goed kunnen ontwikkelen. Voor hun is het belangrijk dat ze lifeskills aangeleerd krijgen. Grabouw staat bekend om haar appelteelt. Appelmoes kennen ze hier niet, terwijl het makkelijk te maken is! Als wij leren hoe ze appelmoes maken, kunnen zij dit gaan verkopen waardoor ze toch in hun primaire levensbehoeften kunnen voorzien. Zo gaan we ook een timmer- en schilderhoek maken voor de kinderen, zodat ze meer kunnen doen met hun handen.
Wat in Zuid- Afrika trouwens heel erg opvalt, is dat er bijna elke week wel iemand van de inspectie langs komt. Ze hebben inspecties in verschillende vakgebieden. Net zoals het op sommige scholen in Nederland veel stress geeft, heeft de inspectie ook een grote invloed op de scholen in Zuid- Afrika. Ik merk dat sommige leerkrachten hun klas anders inrichten, of hun lessen anders vormgeven omdat de volgende dag de inspectie komt. Deze voorbereidingen gebeuren vaak tijdens onderwijstijd. Gaat het dan nog om de kinderen of om de inspectie?
Wat gek om de voorlopig aller laatste Koninginnedag te moeten missen! Om dat goed te maken zijn we met de hele groep naar de Tommy- bar in Kaapstad gegaan. Hier kwamen alle Nederlanders op af om Koninginnedag te vieren. Ook heel vreemd trouwens om na drie maanden mensen gewoon weer in het Nederlands te kunnen aanspreken! Leuk om de beelden van Willem Alexander, Maxima en de drie prinsesjes te zien op tv. Wat dat betreft krijgen we maar weinig mee van Nederland en de wereld zonder tv, radio en gebrekkig internet. Anderzijds is dat ook heerlijk! Bij Tommy’s kwam ik ook Nicole, een vriendinnetje van een paar jaar geleden tegen! Ze is twee jaar geleden naar Kaapstad verhuist. In eerste instantie herkende ik haar niet. Ze is behoorlijk veranderd en heeft haar haren blond geverfd. Super leuk dat ze mij wel herkende, waarna we een hele gezellige avond hebben gehad. Mijn beste vriendinnetje Brigitte komt 2 juni ook naar Zuid- Afrika. Zij verblijft een maand bij Nicole en komt kijken hoe ik hier leef. We hebben al een paar data afgesproken om wat leuks te gaan doen.
Afgelopen weekend zijn we naar Cape Agulhas gegaan. Dit is het zuidelijkste puntje van Afrika. Hier komen de Atlantische en Indische oceaan bij elkaar. We zijn met een klein groepje gegaan. De rest bleef thuis wegens financiële omstandigheden of is in Kaapstad gaan stappen. In Cape Agulhas hebben we de zonsondergang gezien onder het genot van een wijntje. Vervolgens lekkere spare- ribs gegeten in een restaurantje en gepoold in ons hostel. De volgende ochtend hebben Elske, Maud en ik te paard een strandrit gemaakt. Ontzettend gaaf om in rengalop over het strand te vliegen! Hopelijk mag ik nog vaker zulke strandritten gaan maken!
Er is inmiddels al iets meer duidelijk over de reis die ik ga maken. Er zijn twee groepjes ontstaan. De eerste week reizen we alleen en vervolgens komen we in Namibië samen om vijftien dagen samen te reizen door Namibië, Botswana en een stukje Zimbabwe en Zambia. De eerste zeven dagen ga ik samen met Nina, Hilde, Elske, Myrthe, Erik en Amber richting Lesotho, Durban en Swaziland. Hoe en wat precies is nog niet helemaal duidelijk. Wel zijn de groepen duidelijk en de richting die we op gaan. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Ik kijk heel erg uit naar de reis. Ik merk dat ik stage wel een beetje gezien heb. Ik weet nu hoe het onderwijs in Zuid- Afrika eraan toe gaat. Ik merk dat ik hier anders met het onderwijs bezig ben dan in Nederland. Het is niet mogelijk om een hele dag onderwijs over te nemen wegens de taalbarriére. De kinderen worden voornamelijk klassikaal onderwezen. Er is weinig interactie tijdens de lessen. Kinderen zijn daarom niet gewend om zelf veel te praten. Echt diepgaande gesprekken voeren met kinderen en met name met jonge kinderen is erg lastig. Ik mis het draaien van hele dagen, alle touwtjes in handen hebben en de klas in zijn geheel runnen. Hier zijn we vooral bezig met bovenschoolse projectjes, themadagen en remedial teaching. Ook leuk en leerzaam, maar toch verlang ik naar weer wat meer zelf kunnen doen. Zeker omdat het afstuderen volgend jaar alweer klaar staat!
Stage ronden we 30 mei af. Dat is dus na deze week over drie weken al. 6 juni is onze eindpresentatie, 7 juni vertrekken we op reis en zijn 29 juni weer in Grabouw. Onze huisgenootjes, Sher en Marlon, vertrekken 10 juni alweer naar huis. Voordat we op reis gaan geven we natuurlijk nog een afscheidsfeest! Dan hebben Maud en ik nog één week de tijd om souvenirtjes te kopen in Kaapstad, afscheid te nemen van de groep (eerder gezegd zij van ons, want bijna iedereen vertrekt al eerder), locals en stages, een fotoboek maken van mijn ervaringen in Afrika en dan is 8 juli alweer aangebroken en mag ik naar huis om mijn lieve vriendje, ouders, zusje, oma’s, KWIBUS! en alle andere familie, vrienden en vriendinnen weer te omarmen!
Maar eerst nog even genieten, gewoon omdat het kan!
Heel veel liefs Simoon